286

من زیاد یاد گذشته می افتم؛ چون خودم سوژه واسه به اید گذشته افتادن زیاد میدم به خودم. گردن هیشکی هم نمیندازم خرابکاریایی که کردم و میکنم. کلاً آدم اره به دستی ام؛ از این شاخه به اون شاخه میرم و روش میشینم و میبرمش. فقط موندم کی تموم میشن این شاخه ها که منم برم و یه آتیش باهاشون روشن کنم و اگه توش نمیسوزم، حداقل گرم بشم!

+ خیلی بده که آدم بلد باشه چطوری خوب توصیف کنه. اینطوری از خودش فرار میکنه و تو مثالا گم و گور میشه