287

یه دوماه نامه بود زمان دانشجوییم به نام هابیل؛ بچه های دانشگاه اصفهان منتشر میکردن و خیلی هم مطالبی داشت که شدید انتقادی بود و میکوبید خیلی رفتارا و عملکردای غلطو. یادمه هیئت تحریریه ش حساب کرده بودن که تا زمان فارغ التحصیلی چند شماره میتونن منتشر کنن، با شمارش معکوس شروع کرده بودن مثلا از -9 تا برسن به صفر. بعدها هم دیدم که همون جمع، همون هابیل رو به صورت مجله ی رسمی منتشر کردن و دیگه شماره هاش مثبت شده. خیلی دوسش داشتم.

+ انقدر که من پول مجله و روزنامه دادم و واسه خوندنشون وقت گذاشتم، اگه پی درس و کار و زندگی بودم، الآن انقدر سر خودم نق نمیزدم و اعصاب دیگرانم خورد نمیکردم