647

سرنوشت بازی مسخره ایه. عین یه جاده که داری توش پیش میری؛ اگه به دره نزدیک شدی باید ترمز بگیری، اگه افتادی تو دره شاید تا جایی که هنوز شیب یاری میکنه بشه یه کاری کرد اما از یه جایی به بعد مطمئن میشی کار دیگه تمومه. جای من باشی اونموقع دیگه پاتو با فشار دادن پی در پی ترمزی که قرار نیست کمکی کنه خسته نمیکنی. فقط میشینی و هر لحظه ی سقوط رو به اندازه ی یه عمر درد میکشی ...

+ ناامیدی برادر کفره؟ باشه. من خودِ کفرم