837

میدونید مشکل چیه؟ من تا وقتی مینویسم، بخصوص وقتی با یه الگوی ذهنیِ ناشی از خوندنِ چیزی، میخوام برداشت یا جواب خودمو بنویسم، خیلی خوب و شیک حرف میزنم؛ انقدری که عاشق خودم میشم یه وقتا! اما مشکل تازه اینجا شروع میشه، وقت حرف زدن فقط نگاه میشم، لبخند میزنم در حد فحش، پلک میزنم عین داد، تهشم یه چیز پرت و پلا میگم که مخاطبمو پشیمون کنم از بودن

+ بعضیا اونوری توهم میزنن، بعضیا این وری. حالا تعریف این دو ور رو نمیخوام بگم. اما شما اگه فهمیدید بگید منم بدونم