یه مشکل کوچیک وجود داره: اونقدر به اتفاقا و کارای برزگ فکرمیکنیم که یادمون میره چیزای کوچیک رو ببینیم. نه اصن اونقدر بزرگ دیدن رو مشق میکنیم که اصن دیدن اون کوچیکا رو در شءن خودمون نمیبینم. بعد یه هو به خود میایم و متوجه میشیم ای دل غاقل! از اون کوچیکا و کویچک ندیدنا و کوچیک باختنا، همچین باختیم که حتی نوبت رو به بزرگا نرسوندیم! ... کاش همه چیمون به وقتش بود که نه دیر بشه و نه زود؛ اصن هر زودی، مسبب یه دیر شدن بزرگه و هر دیر شدن ماحصل یه زودتز از زود
+ یادم افتاد به اینکه عصری داشتم این یادداشت رو میخوندم و چقدر تو بخش آخرش خودمو دیدم ...
برای همینه که من همیشه میگم...چیزی نمیگم ولی به این چیزای کوچیک اهمیت میدم!
+ یادداشت قابل تاملی بود!لینکایی که میدی واقعا جالبا!
+خدای من!"یادداشت"داره همه گیر میشه
کلاً هر چیزی به اندازه ش خوبه
+ حالا که به چیزای کوچیک اهمیت میدی به نگا به "واقعا جالبا" که نوشتی بنداز
+ اینجا واسه من که حکم توییتر بدون محدودیت کاراکتر داره. پس قدمت معنویش حدودای 5 سال میشه :)
همیشه کم و کوچیک و ناچیز رو نباید نادیده گرفت...
درساشم بهمون دادن و از همون بچکی گفتن بهمون...
به درس باشه که ریاضی رو هم به همه یاد میدن ...
اصن هر زودی، مسبب یه دیر شدن بزرگه و هر دیر شدن ماحصل یه زودتز از زود
جمله خیلی قشنگی هست
قشنگ زهر داره ولی ...