981

من که جایی و چیزی و کسی ندارم. ناخوش احوال که میشم، باید دق دلیمو سر این وبلاگا خالی کنم. اگه باشم جواب کامنت و اینا رو طوری میدم که خودم شرمنده میشم. بهتر بود بی سر و صدا کنار میرفتم. ولی خب الآن برش گردوندم. البته فقط اینجا رو؛ بقیه وبلاگام رو ترجیح دادم همونطوری تعطیل نگه دارم ...

+ لازمه معذرت خواهی کنم. گاهی آدم یه کاری میکنه که حتی خودشم خوشش نمیاد اما ... و ممنون از چند نفری که جاهای دیگه جویای قصه شدن. از همه معذرت میخوام